อัลบั้มกลับหัว
อัลบั้มกลับหัว
จิตวิทยา
เรื่องราว
สิบปีคืออัลบั้มกลับหัว ชายกระโปรงพรรณภา ติดอยู่ในลมกันยายน ภาพที่หกม้วนขอบ—— รอยเหงื่อที่ฝ่ามือกิตดากะเวลาเธอส่งกล้อง นับรอยหยิกนับถึงคืนที่สามร้อยหกสิบ เสียงรบกวนในวิทยุรั่วเข้า'พี่ชายฉันหนาว' ปลอมแปลงไดอารี่ซ้ำ ๆ เรื่องฝน ตอนที่กุญแจผนังมืดขึ้นสนิม กิตดากะเริ่มสั่น แสงจันทร์แตกออกมาจากรอยแตกผนัง ปีที่เจ็ดลงปักขิณสนามฝึกซ้อมรุ่นประตูเปิด เขาจัดการแต่งปกเสื้อให้เขา เหมือนพยาบาลจัดดแต่งศพแม่ จดหมายลาสบายกว่าเธอตกตึกตอนที่ไม่ได้ตะโกนออกมาครึ่งเสียงเจ็บ วันลาออกเขายืนข้างล่างตึกปลายผมเงยไปที่หน้าต่าง ลมพัดป้ายชื่อ'สนับสนุน'จมลงสู่แอ่งเลือดยี่สิบปีก่อน 'ส่งเขากลับไปที่เขาเคยไป' เขาพูดใบปลาตาลโปลิ้นตกลงสู่โต๊ะเก่าของเธอ ดังเหมือนเสียงกระติกน้ำร้อนแตกตอนนั้นเบา ๆ
เบาะแส
เบาะแสที่สะสม
คลิกไอคอนบุ๊คมาร์กข้างการสนทนาเพื่อเพิ่มเบาะแส
00:00
💡
อัลบั้มภาพพลิกกลับนี้บันทึกเรื่องราวของการแก้แค้นอย่างไร?
ความคืบหน้า: 0%|เบาะแส: 0/4|ถามแล้ว: 0
💡
อัลบั้มภาพพลิกกลับนี้บันทึกเรื่องราวของการแก้แค้นอย่างไร?
ความคืบหน้า: 0%|เบาะแส: 0/4|ถามแล้ว: 0
สนทนา
🪞 สร้างเอกสารกรณีศึกษาแล้ว นี่คือกรณีศึกษาทางจิตวิทยา ใต้พื้นผิวซ่อนความจริงที่บิดเบี้ยว ฉันตอบได้เพียง: ใช่ / ไม่ใช่ / ไม่สามารถระบุได้ เฉพาะคำตอบ "ใช่" เท่านั้นที่จะเพิ่มแถบความคืบหน้า มีปุ่มคำใบ้ข้างช่องป้อนข้อมูล ตรวจสอบเมื่อสับสน
🪞 สร้างเอกสารกรณีศึกษาแล้ว นี่คือกรณีศึกษาทางจิตวิทยา ใต้พื้นผิวซ่อนความจริงที่บิดเบี้ยว ฉันตอบได้เพียง: ใช่ / ไม่ใช่ / ไม่สามารถระบุได้ เฉพาะคำตอบ "ใช่" เท่านั้นที่จะเพิ่มแถบความคืบหน้า มีปุ่มคำใบ้ข้างช่องป้อนข้อมูล ตรวจสอบเมื่อสับสน
แม่แบบคำถามทั่วไป (ปิดได้ในการตั้งค่า):
00:00
💡
อัลบั้มภาพพลิกกลับนี้บันทึกเรื่องราวของการแก้แค้นอย่างไร?
ความคืบหน้า: 0%|เบาะแส: 0/4|ถามแล้ว: 0
💡
อัลบั้มภาพพลิกกลับนี้บันทึกเรื่องราวของการแก้แค้นอย่างไร?
ความคืบหน้า: 0%|เบาะแส: 0/4|ถามแล้ว: 0
เรื่องราว
อัลบั้มกลับหัว
สิบปีคืออัลบั้มกลับหัว ชายกระโปรงพรรณภา ติดอยู่ในลมกันยายน ภาพที่หกม้วนขอบ—— รอยเหงื่อที่ฝ่ามือกิตดากะเวลาเธอส่งกล้อง นับรอยหยิกนับถึงคืนที่สามร้อยหกสิบ เสียงรบกวนในวิทยุรั่วเข้า'พี่ชายฉันหนาว' ปลอมแปลงไดอารี่ซ้ำ ๆ เรื่องฝน ตอนที่กุญแจผนังมืดขึ้นสนิม กิตดากะเริ่มสั่น แสงจันทร์แตกออกมาจากรอยแตกผนัง ปีที่เจ็ดลงปักขิณสนามฝึกซ้อมรุ่นประตูเปิด เขาจัดการแต่งปกเสื้อให้เขา เหมือนพยาบาลจัดดแต่งศพแม่ จดหมายลาสบายกว่าเธอตกตึกตอนที่ไม่ได้ตะโกนออกมาครึ่งเสียงเจ็บ วันลาออกเขายืนข้างล่างตึกปลายผมเงยไปที่หน้าต่าง ลมพัดป้ายชื่อ'สนับสนุน'จมลงสู่แอ่งเลือดยี่สิบปีก่อน 'ส่งเขากลับไปที่เขาเคยไป' เขาพูดใบปลาตาลโปลิ้นตกลงสู่โต๊ะเก่าของเธอ ดังเหมือนเสียงกระติกน้ำร้อนแตกตอนนั้นเบา ๆ
ความยาก:
หมวดหมู่:จิตวิทยา
คำตอบ
ความคืบหน้าปัจจุบัน: 0%คะแนนที่ต้องใช้: 50